ভাৰতৰ উত্তৰ-পূব অঞ্চলৰ সাহিত্য বৈচিত্ৰময় আৰু ই অঞ্চলটোৰ অনন্য সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাক প্ৰতিফলিত কৰে। উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ সাহিত্যক মৌখিক সাহিত্য, লিখিত সাহিত্য, সমসাময়িক সাহিত্যকে ধৰি কেইবাটাও ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি।
মৌখিক সাহিত্য:
উত্তৰ-পূৱ অঞ্চলত মৌখিক সাহিত্যৰ চহকী পৰম্পৰা আছে, য’ত লোককথা, পুৰাণ, কিংবদন্তি, গীত আদিও সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ চলি থকা এই মৌখিক পৰম্পৰাসমূহে অঞ্চলটোৰ সংস্কৃতি আৰু ইতিহাস সংৰক্ষণৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। অঞ্চলটোৰ বহুতো মৌখিক পৰম্পৰা প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশ আৰু অঞ্চলটোৰ জীৱবাদী বিশ্বাসৰ সৈতে জড়িত আৰু প্ৰায়ে জীৱ-জন্তু আৰু প্ৰকৃতিক চৰিত্ৰ হিচাপে দেখা যায়।
লিখিত সাহিত্য:
উত্তৰ-পূৱ অঞ্চলৰ লিখিত সাহিত্য বহুলাংশে কবিতা আৰু গদ্যৰ ৰূপত, অঞ্চলটোৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি, সামাজিক সমস্যাৰ প্ৰতিফলন ঘটিছে। অঞ্চলটোৰ সাহিত্য অসমীয়া, বাংলা, ইংৰাজী আদি বিভিন্ন ভাষাত ৰচনা কৰা হয়। উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ কেইজনমান উল্লেখযোগ্য সাহিত্যিকৰ ভিতৰত হীৰেন ভট্টাচাৰ্য, ইন্দিৰা গোস্বামী, আৰু মামাং দাই আদি উল্লেখযোগ্য।
সমসাময়িক সাহিত্য:
শেহতীয়া বছৰবোৰত উত্তৰ-পূর্বাঞ্চল অঞ্চলত বহুকেইজন সমসাময়িক সাহিত্যিকৰ সৃষ্টি হৈছে যিসকলে ৰাষ্ট্রীয়-আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় উভয়তে স্বীকৃতি লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে৷ এই লেখকসকলে পৰিচয়, সংস্কৃতি, সামাজিক বিষয়কে ধৰি বিভিন্ন বিষয়বস্তুৰ সন্ধান কৰি উপন্যাস, চুটিগল্প, কবিতাকে ধৰি বিভিন্ন সাহিত্যৰ ৰূপ ব্যৱহাৰ কৰি আছে। উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ কিছু উল্লেখযোগ্য সমসাময়িক সাহিত্যিকৰ ভিতৰত অঞ্জুম হাছান, টেমচুলা আও, আৰু অৰুপা পতংগিয়া কলিতা আদি উল্লেখযোগ্য।
সামৰণি:
ভাৰতৰ উত্তৰ-পূব অঞ্চলৰ সাহিত্য বৈচিত্ৰময় আৰু ই অঞ্চলটোৰ অনন্য সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাক প্ৰতিফলিত কৰে। মৌখিক সাহিত্যৰ পৰা সমসাময়িক লেখালৈকে এই অঞ্চলৰ এক চহকী সাহিত্য ঐতিহ্য আছে যিয়ে তাত বাস কৰা লোকসকলৰ অভিজ্ঞতা আৰু দৃষ্টিভংগীক প্ৰতিফলিত কৰে। উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ সাহিত্য ভাৰতৰ সাংস্কৃতিক দৃশ্যপটৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংগ আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা অঞ্চলটোৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি, সামাজিক বিষয়সমূহৰ এক আভাস পোৱা যায়।