পবিত্ৰ অগ্নি নামেৰে পৰিচিত "মেজি" ভাৰতৰ অসম ৰাজ্যত মাঘ বিহু উদযাপনৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ। শস্য চপোৱাৰ বতৰ শেষ আৰু নতুন বছৰৰ আৰম্ভণিৰ পৰম্পৰাগত উৎসৱ।
মেজিক বিশুদ্ধতা আৰু সমৃদ্ধিৰ প্ৰতীক হিচাপে গণ্য কৰা হয়, আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা সমাজৰ বাবে সুভাগ্য আৰু সুস্বাস্থ্য কঢ়িয়াই অনা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। মাঘ বিহুৰ প্ৰাকক্ষণত পবিত্ৰ জুই জ্বলাই গোটেই ৰাতি জ্বলাই ৰখা হয়। মানুহে জুইৰ চাৰিওফালে গোট খাই দেৱতাক প্ৰাৰ্থনা আৰু প্ৰসাদ আগবঢ়ায় আৰু তেওঁলোকৰ আশীৰ্বাদ বিচাৰে।
মাঘ বিহুৰ সময়ত আয়োজন কৰা পৰম্পৰাগত খেল-ধেমালি আৰু কাম-কাজৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশও মেজি। এই পবিত্ৰ জুইৰ সহায়ত ম’হৰ যুঁজত ব্যৱহাৰ কৰা পৰম্পৰাগত মশাল জ্বলোৱা হয়, যিটো উৎসৱৰ সময়ত খেলা জনপ্ৰিয় খেল। ইয়াৰ উপৰিও ভেলাঘৰত ৰখা পৰম্পৰাগত লেম্প, বাঁহ আৰু খেৰৰ পৰা নিৰ্মিত অস্থায়ী জুপুৰি যিবোৰ উৎসৱৰ বাবে নিৰ্মাণ কৰা হয়, সেইবোৰ জ্বলোৱাৰ বাবেও ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
মেজি অসমবাসীৰ মাজত ঐক্য আৰু ভাতৃত্ববোধৰ প্ৰতীক। ই বিভিন্ন সম্প্ৰদায় আৰু পটভূমিৰ লোকসকলক একত্ৰিত কৰে আৰু সমন্বয় আৰু একেলগে থকাৰ ভাৱনাক প্ৰসাৰিত কৰে। মানুহে নিজৰ মতানৈক্য পাহৰি একত্ৰিত হৈ জীৱনৰ আনন্দ উদযাপন কৰাৰ লগতে নতুন বছৰটোক আদৰণি জনোৱাৰ সময়।
সামৰণিত মাঘ বিহুৰ মেজী অসমৰ পৰম্পৰাগত সংস্কৃতি আৰু ৰীতি-নীতিৰ এক উল্লেখযোগ্য আৰু অবিচ্ছেদ্য অংগ। ই বিশুদ্ধতা, সমৃদ্ধি আৰু ঐক্যৰ প্ৰতীক যিয়ে মানুহক একত্ৰিত কৰে আৰু সমাজৰ মাজত সমন্বয় আৰু একত্ৰিততাৰ ভাৱনাক প্ৰসাৰিত কৰে।