ঐতিহাসিক বা কিংবদন্তি ব্যক্তিৰ জীৱন আৰু কৰ্মৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা এক প্ৰকাৰৰ সাহিত্য হৈছে চৰিত সাহিত্য। ইয়াত জীৱনী, হেজিঅ’গ্ৰাফী আৰু অন্যান্য ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে যিয়ে এই ব্যক্তিসকলৰ জীৱন আৰু কৰ্মক ইতিবাচক দৃষ্টিৰে চিত্ৰিত কৰিছে।
চৰিত সাহিত্য প্ৰায়ে নৈতিক পাঠ শিকোৱাৰ বাবে আৰু পাঠকক গুণী জীৱন যাপন কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। কোনো বিশেষ সংস্কৃতি বা ধৰ্মৰ ইতিহাস আৰু পৰম্পৰা সংৰক্ষণৰ বাবেও ইয়াৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
চৰিত সাহিত্য বিশ্বৰ বিভিন্ন সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাত পোৱা যায়। উদাহৰণস্বৰূপে হিন্দু ধৰ্মত চৰিত সাহিত্যত পবিত্ৰ গ্ৰন্থ হিচাপে পূজনীয় আৰু নৈতিক পথ প্ৰদৰ্শনৰ উৎস হিচাপে গণ্য কৰা ভাগৱত আৰু ৰামায়ণ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। বৌদ্ধ ধৰ্মত চৰিত সাহিত্যত বুদ্ধৰ পূৰ্বৰ জীৱনৰ কাহিনী জাতক কাহিনী অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে।
চৰিত সাহিত্যক প্ৰায়ে ধৰ্মীয় সাহিত্যৰ এক প্ৰকাৰ বুলি গণ্য কৰা হয়, কিয়নো ইয়াক প্ৰায়ে নৈতিক পাঠ শিকোৱাৰ বাবে আৰু আধ্যাত্মিক বৃদ্ধিৰ প্ৰেৰণা যোগাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। অৱশ্যে ই ধৰ্মনিৰপেক্ষ প্ৰকৃতিৰো হ’ব পাৰে আৰু ইয়াৰ সহায়ত কোনো বিশেষ সংস্কৃতি বা সমাজৰ ইতিহাস আৰু পৰম্পৰাৰ নথিভুক্তকৰণ আৰু সংৰক্ষণ কৰিব পাৰি।
সামৰণিত ক’ব পাৰি যে ঐতিহাসিক বা কিংবদন্তি ব্যক্তিৰ জীৱন আৰু কৰ্মৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা এক প্ৰকাৰৰ সাহিত্য হৈছে দাতব্য সাহিত্য। ইয়াক প্ৰায়ে নৈতিক পাঠ শিকোৱাৰ বাবে আৰু পাঠকক গুণী জীৱন যাপন কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়, আৰু ইয়াক বিশ্বৰ বহুতো ভিন্ন সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাত পোৱা যায়।